ποικιλωτέρου

See also: ποικιλότερου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.ki.lɔː.té.ruː/ → /py.ci.loˈte.ru/ → /pi.ci.loˈte.ru/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ki.lɔː.té.ruː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /py.ki.loˈte.ru/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /py.ci.loˈte.ru/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /py.ci.loˈte.ru/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.ci.loˈte.ru/

Adjective

ποικιλωτέρου • (poikilōtérou)

1. genitive singular masculine/neuter of ποικῐλώτερος (poikilṓteros)