πολίτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lǐː.tɛːn/ → /poˈli.tin/ → /poˈli.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lǐː.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈli.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈli.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈli.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.tin/

Noun

πολῑ́την • (polī́tēn)

1. accusative singular of πολῑ́της (polī́tēs)