προγεγενημένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɔːn/ → /pro.ʝe.ʝe.niˈme.non/ → /pro.ʝe.ʝe.niˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.ɡe.ɡe.ne̝ˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.ʝe.ʝe.niˈme.non/

Participle

προγεγενημένων • (progegenēménōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of προγεγενημένος (progegenēménos)