προσεθέμεθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.se.tʰé.me.tʰa/ → /pro.seˈθe.me.θa/ → /pro.seˈθe.me.θa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.se.tʰé.me.tʰa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.seˈtʰe.me.tʰa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.seˈθe.me.θa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.seˈθe.me.θa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.seˈθe.me.θa/

Verb

προσεθέμεθᾰ • (prosethémetha)

1. first-person plural aorist middle indicative of προστίθημι (prostíthēmi)