προσεῖπον

Ancient Greek

Etymology

προσ- (pros-) +‎ εἶπον (eîpon)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.sêː.pon/ → /proˈsi.pon/ → /proˈsi.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sêː.pon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsi.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈsi.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsi.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsi.pon/

Verb

προσεῖπον • (proseîpon)

1. spoke to, addressed

Usage notes

Supplies an aorist tense of προσαγορεύω (prosagoreúō) and προσφωνέω (prosphōnéō).

Conjugation

   Aorist: προσεῖπον, προσειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσεῖπον	προσεῖπες	προσεῖπε(ν)	προσείπετον	προσειπέτην	προσείπομεν	προσείπετε	προσεῖπον
	subjunctive	προσείπω	προσείπῃς	προσείπῃ	προσείπητον	προσείπητον	προσείπωμεν	προσείπητε	προσείπωσῐ(ν)
	optative	προσείποιμῐ	προσείποις	προσείποι	προσείποιτον	προσειποίτην	προσείποιμεν	προσείποιτε	προσείποιεν
	imperative		προσειπέ	προσειπέτω	προσείπετον	προσειπέτων		προσείπετε	προσειπόντων
middle	indicative	προσειπόμην	προσείπου	προσείπετο	προσείπεσθον	προσειπέσθην	προσειπόμεθᾰ	προσείπεσθε	προσείποντο
	subjunctive	προσείπωμαι	προσείπῃ	προσείπηται	προσείπησθον	προσείπησθον	προσειπώμεθᾰ	προσείπησθε	προσείπωνται
	optative	προσειποίμην	προσείποιο	προσείποιτο	προσείποισθον	προσειποίσθην	προσειποίμεθᾰ	προσείποισθε	προσείποιντο
	imperative		προσειποῦ	προσειπέσθω	προσείπεσθον	προσειπέσθων		προσείπεσθε	προσειπέσθων
		active			middle
infinitive		προσειπεῖν			προσειπέσθαι
participle	m	προσειπών			προσειπόμενος
	f	προσειποῦσᾰ			προσειπομένη
	n	προσειπόν			προσειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσέειπον, προσεειπόμην (Epic, Lyric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέειπον	προσέειπες	προσέειπε(ν)	προσεείπετον	προσεειπέτην	προσεείπομεν	προσεείπετε	προσέειπον
	subjunctive	προσείπω	προσείπῃς	προσείπῃ	προσείπητον	προσείπητον	προσείπωμεν	προσείπητε	προσείπωσῐ(ν)
	optative	προσείποιμῐ	προσείποις	προσείποι	προσείποιτον	προσειποίτην	προσείποιμεν	προσείποιτε	προσείποιεν
	imperative		πρόσειπε	προσειπέτω	προσείπετον	προσειπέτων		προσείπετε	προσειπόντων
middle	indicative	προσεειπόμην	προσεείπου	προσεείπετο	προσεείπεσθον	προσεειπέσθην	προσεειπόμεθᾰ	προσεείπεσθε	προσεείποντο
	subjunctive	προσείπωμαι	προσείπῃ	προσείπηται	προσείπησθον	προσείπησθον	προσειπώμεθᾰ	προσείπησθε	προσείπωνται
	optative	προσειποίμην	προσείποιο	προσείποιτο	προσείποισθον	προσειποίσθην	προσειποίμεθᾰ	προσείποισθε	προσείποιντο
	imperative		προσειποῦ	προσειπέσθω	προσείπεσθον	προσειπέσθων		προσείπεσθε	προσειπέσθων
		active			middle
infinitive		προσειπεῖν			προσειπέσθαι
participle	m	προσειπών			προσειπόμενος
	f	προσειποῦσᾰ			προσειπομένη
	n	προσειπόν			προσειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσεῖπᾰ, προσειπᾰ́μην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσεῖπᾰ	προσεῖπᾰς	προσεῖπε(ν)	προσείπᾰτον	προσειπᾰ́την	προσείπᾰμεν	προσείπᾰτε	προσεῖπᾰν
	subjunctive	προσείπω	προσείπῃς	προσείπῃ	προσείπητον	προσείπητον	προσείπωμεν	προσείπητε	προσείπωσῐ(ν)
	optative	προσείπαιμῐ	προσείπειᾰς, προσείπαις	προσείπειε(ν), προσείπαι	προσείπαιτον	προσειπαίτην	προσείπαιμεν	προσείπαιτε	προσείπειᾰν, προσείπαιεν
	imperative		πρόσειπον	προσειπᾰ́τω	προσείπᾰτον	προσειπᾰ́των		προσείπᾰτε	προσειπᾰ́ντων
middle	indicative	προσειπᾰ́μην	προσείπω	προσείπᾰτο	προσείπᾰσθον	προσειπᾰ́σθην	προσειπᾰ́μεθᾰ	προσείπᾰσθε	προσείπᾰντο
	subjunctive	προσείπωμαι	προσείπῃ	προσείπηται	προσείπησθον	προσείπησθον	προσειπώμεθᾰ	προσείπησθε	προσείπωνται
	optative	προσειπαίμην	προσείπαιο	προσείπαιτο	προσείπαισθον	προσειπαίσθην	προσειπαίμεθᾰ	προσείπαισθε	προσείπαιντο
	imperative		πρόσειπαι	προσειπᾰ́σθω	προσείπᾰσθον	προσειπᾰ́σθων		προσείπᾰσθε	προσειπᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προσεῖπαι			προσείπᾰσθαι
participle	m	προσείπᾱς			προσειπᾰ́μενος
	f	προσείπᾱσᾰ			προσειπᾰμένη
	n	προσεῖπᾰν			προσειπᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.