προσόδῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.só.dɔːi̯/ → /proˈso.ðo/ → /proˈso.ðo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.só.dɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈso.do/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈso.ðo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈso.ðo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈso.ðo/

Noun

προσόδῳ • (prosódōi)

1. dative singular of πρόσοδος (prósodos)