προτέρην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.té.rɛːn/ → /proˈte.rin/ → /proˈte.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.té.rɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈte.re̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈte.rin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈte.rin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈte.rin/

Adjective

προτέρην • (protérēn)

1. feminine accusative singular of πρότερος (próteros)