προυγεγένηντο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pruː.ɡe.ɡé.nɛːn.to/ → /pru.ʝeˈʝe.nin.to/ → /pru.ʝeˈʝe.nin.do/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pruː.ɡe.ɡé.nɛːn.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pru.ɡeˈɡe.ne̝n.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pru.ʝeˈʝe.nin.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pru.ʝeˈʝe.nin.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pru.ʝeˈʝe.nin.do/

Verb

προυγεγένηντο • (prougegénēnto)

1. third-person plural pluperfect mediopassive indicative of προγίγνομαι (progígnomai, “come forward”)