προὐφειλομένης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pruː.pʰeː.lo.mé.nɛːs/ → /pru.ɸi.loˈme.nis/ → /pru.fi.loˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pruː.pʰeː.lo.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pru.pʰi.loˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pru.ɸi.loˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pru.fi.loˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pru.fi.loˈme.nis/

Participle

προὐφειλομένης • (proupheiloménēs)

1. feminine genitive singular of προὐφειλόμενος (proupheilómenos)