πρόφασιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pró.pʰa.sin/ → /ˈpro.ɸa.sin/ → /ˈpro.fa.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pró.pʰa.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.pʰa.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.ɸa.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.fa.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.fa.sin/

Noun

πρόφᾰσῐν • (próphasin)

1. accusative singular of πρόφᾰσῐς (próphasis)