σέσελις

Ancient Greek

Etymology

According to Pedanius Dioscorides, from Egyptian

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sé.se.lis/ → /ˈse.se.lis/ → /ˈse.se.lis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sé.se.lis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈse.se.lis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈse.se.lis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈse.se.lis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈse.se.lis/

Noun

σέσελῐς • (séselis) f (genitive σεσέλεως); third declension

1. hartwort (Tordylium officinale)
2. other kinds of hartwort

Inflection

Third declension of ἡ σέσελῐς; τῆς σεσέλεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σέσελῐς hē séselis	τὼ σεσέλει tṑ sesélei	αἱ σεσέλεις hai seséleis
Genitive	τῆς σεσέλεως tês seséleōs	τοῖν σεσελέοιν toîn seseléoin	τῶν σεσέλεων tôn seséleōn
Dative	τῇ σεσέλει têi sesélei	τοῖν σεσελέοιν toîn seseléoin	ταῖς σεσέλεσῐ / σεσέλεσῐν taîs sesélesi(n)
Accusative	τὴν σέσελῐν tḕn séselin	τὼ σεσέλει tṑ sesélei	τᾱ̀ς σεσέλεις tā̀s seséleis
Vocative	σέσελῐ séseli	σεσέλει sesélei	σεσέλεις seséleis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: seselis

References

• “σέσελις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σέσελις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN