συγκρουομένῃ

See also: συγκρουόμενη and συγκρουομένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɛːi̯/ → /syŋ.ɡru.oˈme.ni/ → /siŋ.ɡru.oˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.ni/

Participle

σῠγκρουομένῃ • (sunkrouoménēi)

1. dative singular feminine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)