συγχωρηθέν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰén/ → /syŋ.xo.riˈθen/ → /siŋ.xo.riˈθen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰɔː.rɛː.tʰén/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰo.re̝ˈtʰen/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθen/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xo.riˈθen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xo.riˈθen/

Participle

συγχωρηθέν • (sunkhōrēthén)

1. neuter nominative/vocative/accusative singular of συγχωρηθείς (sunkhōrētheís)