συναίρεσι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nǎi̯.re.si/ → /syˈnɛ.re.si/ → /siˈne.re.si/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nǎi̯.re.si/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈnɛ.re.si/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈnɛ.re.si/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈne.re.si/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈne.re.si/

Noun

σῠναίρεσῐ • (sunaíresi) f

1. vocative singular of σῠναίρεσῐς (sunaíresis)