σφάλσις

Ancient Greek

Etymology

From σφάλλω (sphállō, “I bring down, I ruin”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰál.sis/ → /ˈsɸal.sis/ → /ˈsfal.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰál.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspʰal.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsɸal.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsfal.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsfal.sis/

Noun

σφάλσῐς • (sphálsis) f (genitive σφάλσεως); third declension

1. fall, accident

Inflection

Third declension of ἡ σφᾰ́λσῐς; τῆς σφᾰ́λσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σφᾰ́λσῐς hē sphálsis	τὼ σφᾰ́λσει tṑ sphálsei	αἱ σφᾰ́λσεις hai sphálseis
Genitive	τῆς σφᾰ́λσεως tês sphálseōs	τοῖν σφᾰλσέοιν toîn sphalséoin	τῶν σφᾰ́λσεων tôn sphálseōn
Dative	τῇ σφᾰ́λσει têi sphálsei	τοῖν σφᾰλσέοιν toîn sphalséoin	ταῖς σφᾰ́λσεσῐ / σφᾰ́λσεσῐν taîs sphálsesi(n)
Accusative	τὴν σφᾰ́λσῐν tḕn sphálsin	τὼ σφᾰ́λσει tṑ sphálsei	τᾱ̀ς σφᾰ́λσεις tā̀s sphálseis
Vocative	σφᾰ́λσῐ sphálsi	σφᾰ́λσει sphálsei	σφᾰ́λσεις sphálseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σφάλσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σφάλσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette