τελευταῖα

See also: τελευταία

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.leu̯.tâi̯.a/ → /te.leɸˈtɛ.a/ → /te.lefˈte.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.leu̯.tâi̯.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.lewˈtɛ.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.leɸˈtɛ.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.lefˈte.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.lefˈte.a/

Adjective

τελευταῖᾰ • (teleutaîa)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of τελευταῖος (teleutaîos)