τρυπάνοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tryː.pá.noi̯n/ → /tryˈpa.nyn/ → /triˈpa.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tryː.pá.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tryˈpa.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tryˈpa.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tryˈpa.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /triˈpa.nin/

Noun

τρῡπάνοιν • (trūpánoin) n

1. genitive/dative dual of τρῡ́πανον (trū́panon)