τυραννεύω

Ancient Greek

Etymology

τύραννος (túrannos) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ty.ran.něu̯.ɔː/ → /ty.ranˈne.βo/ → /ti.raˈne.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ty.ran.něu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ty.ranˈne.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ty.ranˈne.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ty.ranˈne.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ti.raˈne.vo/

Verb

τῠραννεύω • (turanneúō)

1. Synonym of τυραννέω (turannéō)

Conjugation

   Present: τῠραννεύω, τῠραννεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῠραννεύω	τῠραννεύεις	τῠραννεύει	τῠραννεύετον	τῠραννεύετον	τῠραννεύομεν	τῠραννεύετε	τῠραννεύουσῐ(ν)
	subjunctive	τῠραννεύω	τῠραννεύῃς	τῠραννεύῃ	τῠραννεύητον	τῠραννεύητον	τῠραννεύωμεν	τῠραννεύητε	τῠραννεύωσῐ(ν)
	optative	τῠραννεύοιμῐ	τῠραννεύοις	τῠραννεύοι	τῠραννεύοιτον	τῠραννευοίτην	τῠραννεύοιμεν	τῠραννεύοιτε	τῠραννεύοιεν
	imperative		τῠράννευε	τῠραννευέτω	τῠραννεύετον	τῠραννευέτων		τῠραννεύετε	τῠραννευόντων
middle/ passive	indicative	τῠραννεύομαι	τῠραννεύῃ, τῠραννεύει	τῠραννεύεται	τῠραννεύεσθον	τῠραννεύεσθον	τῠραννευόμεθᾰ	τῠραννεύεσθε	τῠραννεύονται
	subjunctive	τῠραννεύωμαι	τῠραννεύῃ	τῠραννεύηται	τῠραννεύησθον	τῠραννεύησθον	τῠραννευώμεθᾰ	τῠραννεύησθε	τῠραννεύωνται
	optative	τῠραννευοίμην	τῠραννεύοιο	τῠραννεύοιτο	τῠραννεύοισθον	τῠραννευοίσθην	τῠραννευοίμεθᾰ	τῠραννεύοισθε	τῠραννεύοιντο
	imperative		τῠραννεύου	τῠραννευέσθω	τῠραννεύεσθον	τῠραννευέσθων		τῠραννεύεσθε	τῠραννευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῠραννεύειν				τῠραννεύεσθαι
participle	m	τῠραννεύων				τῠραννευόμενος
	f	τῠραννεύουσᾰ				τῠραννευομένη
	n	τῠραννεῦον				τῠραννευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτῠράννευον, ἐτῠραννευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῠράννευον	ἐτῠράννευες	ἐτῠράννευε(ν)	ἐτῠραννεύετον	ἐτῠραννευέτην	ἐτῠραννεύομεν	ἐτῠραννεύετε	ἐτῠράννευον
middle/ passive	indicative	ἐτῠραννευόμην	ἐτῠραννεύου	ἐτῠραννεύετο	ἐτῠραννεύεσθον	ἐτῠραννευέσθην	ἐτῠραννευόμεθᾰ	ἐτῠραννεύεσθε	ἐτῠραννεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τῠραννεύσω, τῠραννεύσομαι, τῠραννευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῠραννεύσω	τῠραννεύσεις	τῠραννεύσει	τῠραννεύσετον	τῠραννεύσετον	τῠραννεύσομεν	τῠραννεύσετε	τῠραννεύσουσῐ(ν)
	optative	τῠραννεύσοιμῐ	τῠραννεύσοις	τῠραννεύσοι	τῠραννεύσοιτον	τῠραννευσοίτην	τῠραννεύσοιμεν	τῠραννεύσοιτε	τῠραννεύσοιεν
middle	indicative	τῠραννεύσομαι	τῠραννεύσῃ, τῠραννεύσει	τῠραννεύσεται	τῠραννεύσεσθον	τῠραννεύσεσθον	τῠραννευσόμεθᾰ	τῠραννεύσεσθε	τῠραννεύσονται
	optative	τῠραννευσοίμην	τῠραννεύσοιο	τῠραννεύσοιτο	τῠραννεύσοισθον	τῠραννευσοίσθην	τῠραννευσοίμεθᾰ	τῠραννεύσοισθε	τῠραννεύσοιντο
passive	indicative	τῠραννευθήσομαι	τῠραννευθήσῃ	τῠραννευθήσεται	τῠραννευθήσεσθον	τῠραννευθήσεσθον	τῠραννευθησόμεθᾰ	τῠραννευθήσεσθε	τῠραννευθήσονται
	optative	τῠραννευθησοίμην	τῠραννευθήσοιο	τῠραννευθήσοιτο	τῠραννευθήσοισθον	τῠραννευθησοίσθην	τῠραννευθησοίμεθᾰ	τῠραννευθήσοισθε	τῠραννευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τῠραννεύσειν			τῠραννεύσεσθαι		τῠραννευθήσεσθαι
participle	m	τῠραννεύσων			τῠραννευσόμενος		τῠραννευθησόμενος
	f	τῠραννεύσουσᾰ			τῠραννευσομένη		τῠραννευθησομένη
	n	τῠραννεῦσον			τῠραννευσόμενον		τῠραννευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτῠράννευσᾰ, ἐτῠραννευσᾰ́μην, ἐτῠραννεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῠράννευσᾰ	ἐτῠράννευσᾰς	ἐτῠράννευσε(ν)	ἐτῠραννεύσᾰτον	ἐτῠραννευσᾰ́την	ἐτῠραννεύσᾰμεν	ἐτῠραννεύσᾰτε	ἐτῠράννευσᾰν
	subjunctive	τῠραννεύσω	τῠραννεύσῃς	τῠραννεύσῃ	τῠραννεύσητον	τῠραννεύσητον	τῠραννεύσωμεν	τῠραννεύσητε	τῠραννεύσωσῐ(ν)
	optative	τῠραννεύσαιμῐ	τῠραννεύσειᾰς, τῠραννεύσαις	τῠραννεύσειε(ν), τῠραννεύσαι	τῠραννεύσαιτον	τῠραννευσαίτην	τῠραννεύσαιμεν	τῠραννεύσαιτε	τῠραννεύσειᾰν, τῠραννεύσαιεν
	imperative		τῠράννευσον	τῠραννευσᾰ́τω	τῠραννεύσᾰτον	τῠραννευσᾰ́των		τῠραννεύσᾰτε	τῠραννευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῠραννευσᾰ́μην	ἐτῠραννεύσω	ἐτῠραννεύσᾰτο	ἐτῠραννεύσᾰσθον	ἐτῠραννευσᾰ́σθην	ἐτῠραννευσᾰ́μεθᾰ	ἐτῠραννεύσᾰσθε	ἐτῠραννεύσᾰντο
	subjunctive	τῠραννεύσωμαι	τῠραννεύσῃ	τῠραννεύσηται	τῠραννεύσησθον	τῠραννεύσησθον	τῠραννευσώμεθᾰ	τῠραννεύσησθε	τῠραννεύσωνται
	optative	τῠραννευσαίμην	τῠραννεύσαιο	τῠραννεύσαιτο	τῠραννεύσαισθον	τῠραννευσαίσθην	τῠραννευσαίμεθᾰ	τῠραννεύσαισθε	τῠραννεύσαιντο
	imperative		τῠράννευσαι	τῠραννευσᾰ́σθω	τῠραννεύσᾰσθον	τῠραννευσᾰ́σθων		τῠραννεύσᾰσθε	τῠραννευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτῠραννεύθην	ἐτῠραννεύθης	ἐτῠραννεύθη	ἐτῠραννεύθητον	ἐτῠραννευθήτην	ἐτῠραννεύθημεν	ἐτῠραννεύθητε	ἐτῠραννεύθησᾰν
	subjunctive	τῠραννευθῶ	τῠραννευθῇς	τῠραννευθῇ	τῠραννευθῆτον	τῠραννευθῆτον	τῠραννευθῶμεν	τῠραννευθῆτε	τῠραννευθῶσῐ(ν)
	optative	τῠραννευθείην	τῠραννευθείης	τῠραννευθείη	τῠραννευθεῖτον, τῠραννευθείητον	τῠραννευθείτην, τῠραννευθειήτην	τῠραννευθεῖμεν, τῠραννευθείημεν	τῠραννευθεῖτε, τῠραννευθείητε	τῠραννευθεῖεν, τῠραννευθείησᾰν
	imperative		τῠραννεύθητῐ	τῠραννευθήτω	τῠραννεύθητον	τῠραννευθήτων		τῠραννεύθητε	τῠραννευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῠραννεῦσαι			τῠραννεύσᾰσθαι		τῠραννευθῆναι
participle	m	τῠραννεύσᾱς			τῠραννευσᾰ́μενος		τῠραννευθείς
	f	τῠραννεύσᾱσᾰ			τῠραννευσᾰμένη		τῠραννευθεῖσᾰ
	n	τῠραννεῦσᾰν			τῠραννευσᾰ́μενον		τῠραννευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετυράννευκᾰ, τετυράννευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετυράννευκᾰ	τετυράννευκᾰς	τετυράννευκε(ν)	τετυραννεύκᾰτον	τετυραννεύκᾰτον	τετυραννεύκᾰμεν	τετυραννεύκᾰτε	τετυραννεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετυραννεύκω	τετυραννεύκῃς	τετυραννεύκῃ	τετυραννεύκητον	τετυραννεύκητον	τετυραννεύκωμεν	τετυραννεύκητε	τετυραννεύκωσῐ(ν)
	optative	τετυραννεύκοιμῐ, τετυραννευκοίην	τετυραννεύκοις, τετυραννευκοίης	τετυραννεύκοι, τετυραννευκοίη	τετυραννεύκοιτον	τετυραννευκοίτην	τετυραννεύκοιμεν	τετυραννεύκοιτε	τετυραννεύκοιεν
	imperative		τετυράννευκε	τετυραννευκέτω	τετυραννεύκετον	τετυραννευκέτων		τετυραννεύκετε	τετυραννευκόντων
middle/ passive	indicative	τετυράννευμαι	τετυράννευσαι	τετυράννευται	τετυράννευσθον	τετυράννευσθον	τετυραννεύμεθᾰ	τετυράννευσθε	τετυράννευνται
	subjunctive	τετυραννευμένος ὦ	τετυραννευμένος ᾖς	τετυραννευμένος ᾖ	τετυραννευμένω ἦτον	τετυραννευμένω ἦτον	τετυραννευμένοι ὦμεν	τετυραννευμένοι ἦτε	τετυραννευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετυραννευμένος εἴην	τετυραννευμένος εἴης	τετυραννευμένος εἴη	τετυραννευμένω εἴητον/εἶτον	τετυραννευμένω εἰήτην/εἴτην	τετυραννευμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετυραννευμένοι εἴητε/εἶτε	τετυραννευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετυράννευσο	τετυραννεύσθω	τετυράννευσθον	τετυραννεύσθων		τετυράννευσθε	τετυραννεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετυραννευκέναι				τετυραννεῦσθαι
participle	m	τετυραννευκώς				τετυραννευμένος
	f	τετυραννευκυῖᾰ				τετυραννευμένη
	n	τετυραννευκός				τετυραννευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• τυραννεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “τυραννεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • despot idem, page 217.
  • govern idem, page 367.
  • law idem, page 479.
  • reign idem, page 688.
  • rule idem, page 725.
  • tyrannise idem, page 905.
  • tyrant idem, page 905.