φιλεῖτε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lêː.te/ → /ɸiˈli.te/ → /fiˈli.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lêː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈli.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈli.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈli.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈli.te/

Verb

φῐλεῖτε • (phileîte)

1. second-person plural present active indicative of φιλέω (philéō)