φρουρίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰruː.rí.uː/ → /ɸruˈri.u/ → /fruˈri.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰruː.rí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰruˈri.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸruˈri.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fruˈri.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fruˈri.u/

Noun

φρουρῐ́ου • (phrouríou)

1. genitive singular of φρούρῐον (phroúrion)