φωνηέντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛː.én.tɔːn/ → /ɸo.niˈen.ton/ → /fo.niˈen.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛː.én.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰo.ne̝ˈen.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸo.niˈen.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fo.niˈen.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fo.niˈen.don/

Noun

φωνηέντων • (phōnēéntōn)

1. genitive plural of φωνῆεν (phōnêen)

Greek

Noun

φωνηέντων • (foniénton) n

1. Genitive plural form of φωνήεν (foníen).