χρόνω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰró.nɔː/ → /ˈxro.no/ → /ˈxro.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰró.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰro.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxro.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxro.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxro.no/

Noun

χρόνω • (khrónō)

1. nominative accusative vocative dual of χρόνος (khrónos)