ψιλοποιέω

Ancient Greek

Etymology

ψῑλός (psīlós, “[of vowels] written without the dasia [∴ with the psile]”) +‎ ποιέω (poiéō, “compose”, “write”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psiː.lo.poi̯.é.ɔː/ → /psi.lo.pyˈe.o/ → /psi.lo.piˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psiː.lo.poi̯.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psi.lo.pyˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psi.lo.pyˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psi.lo.pyˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.lo.piˈe.o/

Verb

ψῑλοποιέω • (psīlopoiéō)

1. to write with a smooth breathing

   (Can we find and add a quotation of Aelius Herodianus to this entry?)

Inflection

   Present: ψῑλοποιέω, ψῑλοποιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψῑλοποιέω	ψῑλοποιέεις	ψῑλοποιέει	ψῑλοποιέετον	ψῑλοποιέετον	ψῑλοποιέομεν	ψῑλοποιέετε	ψῑλοποιέουσῐ(ν)
	subjunctive	ψῑλοποιέω	ψῑλοποιέῃς	ψῑλοποιέῃ	ψῑλοποιέητον	ψῑλοποιέητον	ψῑλοποιέωμεν	ψῑλοποιέητε	ψῑλοποιέωσῐ(ν)
	optative	ψῑλοποιέοιμῐ	ψῑλοποιέοις	ψῑλοποιέοι	ψῑλοποιέοιτον	ψῑλοποιεοίτην	ψῑλοποιέοιμεν	ψῑλοποιέοιτε	ψῑλοποιέοιεν
	imperative		ψῑλοποίεε	ψῑλοποιεέτω	ψῑλοποιέετον	ψῑλοποιεέτων		ψῑλοποιέετε	ψῑλοποιεόντων
middle/ passive	indicative	ψῑλοποιέομαι	ψῑλοποιέῃ, ψῑλοποιέει	ψῑλοποιέεται	ψῑλοποιέεσθον	ψῑλοποιέεσθον	ψῑλοποιεόμεθᾰ	ψῑλοποιέεσθε	ψῑλοποιέονται
	subjunctive	ψῑλοποιέωμαι	ψῑλοποιέῃ	ψῑλοποιέηται	ψῑλοποιέησθον	ψῑλοποιέησθον	ψῑλοποιεώμεθᾰ	ψῑλοποιέησθε	ψῑλοποιέωνται
	optative	ψῑλοποιεοίμην	ψῑλοποιέοιο	ψῑλοποιέοιτο	ψῑλοποιέοισθον	ψῑλοποιεοίσθην	ψῑλοποιεοίμεθᾰ	ψῑλοποιέοισθε	ψῑλοποιέοιντο
	imperative		ψῑλοποιέου	ψῑλοποιεέσθω	ψῑλοποιέεσθον	ψῑλοποιεέσθων		ψῑλοποιέεσθε	ψῑλοποιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψῑλοποιέειν				ψῑλοποιέεσθαι
participle	m	ψῑλοποιέων				ψῑλοποιεόμενος
	f	ψῑλοποιέουσᾰ				ψῑλοποιεομένη
	n	ψῑλοποιέον				ψῑλοποιεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ψῑλοποιῶ, ψῑλοποιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψῑλοποιῶ	ψῑλοποιεῖς	ψῑλοποιεῖ	ψῑλοποιεῖτον	ψῑλοποιεῖτον	ψῑλοποιοῦμεν	ψῑλοποιεῖτε	ψῑλοποιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ψῑλοποιῶ	ψῑλοποιῇς	ψῑλοποιῇ	ψῑλοποιῆτον	ψῑλοποιῆτον	ψῑλοποιῶμεν	ψῑλοποιῆτε	ψῑλοποιῶσῐ(ν)
	optative	ψῑλοποιοίην, ψῑλοποιοῖμῐ	ψῑλοποιοίης, ψῑλοποιοῖς	ψῑλοποιοίη, ψῑλοποιοῖ	ψῑλοποιοῖτον, ψῑλοποιοίητον	ψῑλοποιοίτην, ψῑλοποιοιήτην	ψῑλοποιοῖμεν, ψῑλοποιοίημεν	ψῑλοποιοῖτε, ψῑλοποιοίητε	ψῑλοποιοῖεν, ψῑλοποιοίησᾰν
	imperative		ψῑλοποίει	ψῑλοποιείτω	ψῑλοποιεῖτον	ψῑλοποιείτων		ψῑλοποιεῖτε	ψῑλοποιούντων
middle/ passive	indicative	ψῑλοποιοῦμαι	ψῑλοποιεῖ, ψῑλοποιῇ	ψῑλοποιεῖται	ψῑλοποιεῖσθον	ψῑλοποιεῖσθον	ψῑλοποιούμεθᾰ	ψῑλοποιεῖσθε	ψῑλοποιοῦνται
	subjunctive	ψῑλοποιῶμαι	ψῑλοποιῇ	ψῑλοποιῆται	ψῑλοποιῆσθον	ψῑλοποιῆσθον	ψῑλοποιώμεθᾰ	ψῑλοποιῆσθε	ψῑλοποιῶνται
	optative	ψῑλοποιοίμην	ψῑλοποιοῖο	ψῑλοποιοῖτο	ψῑλοποιοῖσθον	ψῑλοποιοίσθην	ψῑλοποιοίμεθᾰ	ψῑλοποιοῖσθε	ψῑλοποιοῖντο
	imperative		ψῑλοποιοῦ	ψῑλοποιείσθω	ψῑλοποιεῖσθον	ψῑλοποιείσθων		ψῑλοποιεῖσθε	ψῑλοποιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψῑλοποιεῖν				ψῑλοποιεῖσθαι
participle	m	ψῑλοποιῶν				ψῑλοποιούμενος
	f	ψῑλοποιοῦσᾰ				ψῑλοποιουμένη
	n	ψῑλοποιοῦν				ψῑλοποιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ψῑλοποιέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press