вингӹ

Western Mari

Etymology

From Proto-Mari *wiŋə, from Proto-Uralic *wäŋew. Cognates include Eastern Mari веҥе (veŋe).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈβiŋɡə̈/
• Rhymes: -iŋɡə̈
• Hyphenation: вин‧гӹ

Noun

вингӹ • (vingÿ)

1. son-in-law
2. brother-in-law

Declension

Declension of вингӹ
	singular	plural
nominative	вингӹ (vingÿ)	вингӹвлӓ (vingÿvlä)
accusative	вингӹм (vingÿm)	вингӹвлӓм (vingÿvläm)
genitive	вингӹн (vingÿn)	вингӹвлӓн (vingÿvlän)
dative	вингӹлӓн (vingÿlän)	вингӹвлӓге (vingÿvläge)
comitative	вингӹге (vingÿge)	вингӹвлӓлӓн (vingÿvlälän)
comparative	вингӹлӓ (vingÿlä)	вингӹвлӓлӓ (vingÿvlälä)
inessive	вингӹштӹ (vingÿštÿ)	вингӹвлӓштӹ (vingÿvläštÿ)
illative (short)	вингӹш (vingÿš)	вингӹвлӓш (vingÿvläš)
illative (long)	вингӹшкӹ (vingÿškÿ)	вингӹвлӓшкӹ (vingÿvläškÿ)
lative	вингеш (vingeš)	вингӹвлӓэш (vingÿvläeš)

References

• Savatkova, A. A. (2008) “вингӹ”, in Slovarʹ gornomarijskovo jazyka [Hill Mari language dictionary] (in Russian), Yoshkar-Ola: Mari publisher, →ISBN
• K. I. Belyaev & P. P. Romashkin (1944) Русско-Марийский Словарь [Russian-Mari Dictionary] (overall work in Russian), Kozmodemyansk: Маргосиздатын Кырык-Мары Филиал, page 101