изачам

Eastern Mari

Noun

изачам • (izačam)

1. inflection of изача (izača):
   1. accusative singular
   2. first-person singular possessive

Declension

Declension of изачам

		singular	plural
nominative		изачам (izačam)	изачам-влак (izačam-vlak), изача-влакем (izača-vlakem)
accusative		изачамым (izačamym)	изачам-влакым (izačam-vlakym), изача-влакемым (izača-vlakemym)
genitive		изачамын (izačamyn)	изачам-влакын (izačam-vlakyn), изача-влакемын (izača-vlakemyn)
dative		изачамлан (izačamlan)	изачам-влаклан (izačam-vlaklan), изача-влакемлан (izača-vlakemlan)
comitative		изачамге (izačamge)	изачам-влакге (izačam-vlakge), изача-влакемге (izača-vlakemge)
comparative		изачамла (izačamla)	изачам-влакла (izačam-vlakla), изача-влакемла (izača-vlakemla)
inessive		изачаштем (izačaštem)	изачам-влакыште (izačam-vlakyšte), изача-влакыштем (izača-vlakyštem)
illative	short	изачашкем (izačaškem)	изачам-влакыш (izačam-vlakyš), изача-влакышкем (izača-vlakyškem)
	long	изачашкем (izačaškem)	изачам-влакышке (izačam-vlakyške), изача-влакышкем (izača-vlakyškem)
lative		изачашем (izačašem)	изачам-влакеш (izačam-vlakeš), изача-влакешем (izača-vlakešem)