опорожнить
Russian Edit
Etymology Edit
Inherited from Old East Slavic опорознити (oporozniti), from Proto-Slavic *oporzdьniti.
Pronunciation Edit
Verb Edit
опорожни́ть or опоро́жнить • (oporožnítʹ or oporóžnitʹ) pf (imperfective опорожня́ть or опора́жнивать)
- (transitive) to empty
Conjugation Edit
Conjugation of опорожни́ть, опоро́жнить (class 4b // 4a perfective transitive)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | опорожни́ть oporožnítʹ, опоро́жнить oporóžnitʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | опорожни́вший oporožnívšij, опоро́жнивший oporóžnivšij |
passive | — | опорожнённый oporožnjónnyj, опоро́жненный oporóžnennyj |
adverbial | — | опорожни́в oporožnív, опоро́жнив oporóžniv, опорожни́вши oporožnívši, опоро́жнивши oporóžnivši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | опорожню́ oporožnjú, опоро́жню oporóžnju |
2nd singular (ты) | — | опорожни́шь oporožníšʹ, опоро́жнишь oporóžnišʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | опорожни́т oporožnít, опоро́жнит oporóžnit |
1st plural (мы) | — | опорожни́м oporožním, опоро́жним oporóžnim |
2nd plural (вы) | — | опорожни́те oporožníte, опоро́жните oporóžnite |
3rd plural (они́) | — | опорожня́т oporožnját, опоро́жнят oporóžnjat |
imperative | singular | plural |
опорожни́ oporožní, опоро́жни oporóžni |
опорожни́те oporožníte, опоро́жните oporóžnite | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | опорожни́л oporožníl, опоро́жнил oporóžnil |
опорожни́ли oporožníli, опоро́жнили oporóžnili |
feminine (я/ты/она́) | опорожни́ла oporožníla, опоро́жнила oporóžnila | |
neuter (оно́) | опорожни́ло oporožnílo, опоро́жнило oporóžnilo |
Related terms Edit
- поро́жний (poróžnij)
- порожня́к (porožnják), порожняко́м (porožnjakóm)