انذأف
Arabic
editRoot |
---|
ذ ء ف (ḏ ʔ f) |
1 term |
Verb
editاِنْذَأَفَ • (inḏaʔafa) VII (non-past يَنْذَئِفُ (yanḏaʔifu), verbal noun اِنْذِئَاف (inḏiʔāf))
Conjugation
edit Conjugation of اِنْذَأَفَ (VII, sound, no passive, verbal noun اِنْذِئَاف)
verbal noun الْمَصْدَر |
اِنْذِئَاف inḏiʔāf | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
مُنْذَئِف munḏaʔif | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | اِنْذَأَفْتُ inḏaʔaftu |
اِنْذَأَفْتَ inḏaʔafta |
اِنْذَأَفَ inḏaʔafa |
اِنْذَأَفْتُمَا inḏaʔaftumā |
اِنْذَأَفَا inḏaʔafā |
اِنْذَأَفْنَا inḏaʔafnā |
اِنْذَأَفْتُمْ inḏaʔaftum |
اِنْذَأَفُوا inḏaʔafū | |||
f | اِنْذَأَفْتِ inḏaʔafti |
اِنْذَأَفَتْ inḏaʔafat |
اِنْذَأَفَتَا inḏaʔafatā |
اِنْذَأَفْتُنَّ inḏaʔaftunna |
اِنْذَأَفْنَ inḏaʔafna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | أَنْذَئِفُ ʔanḏaʔifu |
تَنْذَئِفُ tanḏaʔifu |
يَنْذَئِفُ yanḏaʔifu |
تَنْذَئِفَانِ tanḏaʔifāni |
يَنْذَئِفَانِ yanḏaʔifāni |
نَنْذَئِفُ nanḏaʔifu |
تَنْذَئِفُونَ tanḏaʔifūna |
يَنْذَئِفُونَ yanḏaʔifūna | |||
f | تَنْذَئِفِينَ tanḏaʔifīna |
تَنْذَئِفُ tanḏaʔifu |
تَنْذَئِفَانِ tanḏaʔifāni |
تَنْذَئِفْنَ tanḏaʔifna |
يَنْذَئِفْنَ yanḏaʔifna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أَنْذَئِفَ ʔanḏaʔifa |
تَنْذَئِفَ tanḏaʔifa |
يَنْذَئِفَ yanḏaʔifa |
تَنْذَئِفَا tanḏaʔifā |
يَنْذَئِفَا yanḏaʔifā |
نَنْذَئِفَ nanḏaʔifa |
تَنْذَئِفُوا tanḏaʔifū |
يَنْذَئِفُوا yanḏaʔifū | |||
f | تَنْذَئِفِي tanḏaʔifī |
تَنْذَئِفَ tanḏaʔifa |
تَنْذَئِفَا tanḏaʔifā |
تَنْذَئِفْنَ tanḏaʔifna |
يَنْذَئِفْنَ yanḏaʔifna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أَنْذَئِفْ ʔanḏaʔif |
تَنْذَئِفْ tanḏaʔif |
يَنْذَئِفْ yanḏaʔif |
تَنْذَئِفَا tanḏaʔifā |
يَنْذَئِفَا yanḏaʔifā |
نَنْذَئِفْ nanḏaʔif |
تَنْذَئِفُوا tanḏaʔifū |
يَنْذَئِفُوا yanḏaʔifū | |||
f | تَنْذَئِفِي tanḏaʔifī |
تَنْذَئِفْ tanḏaʔif |
تَنْذَئِفَا tanḏaʔifā |
تَنْذَئِفْنَ tanḏaʔifna |
يَنْذَئِفْنَ yanḏaʔifna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | اِنْذَئِفْ inḏaʔif |
اِنْذَئِفَا inḏaʔifā |
اِنْذَئِفُوا inḏaʔifū |
||||||||
f | اِنْذَئِفِي inḏaʔifī |
اِنْذَئِفْنَ inḏaʔifna |