تبطيء
Arabic edit
Noun edit
تَبْطِيء • (tabṭīʔ) m
- verbal noun of بَطَّأَ (baṭṭaʔa) (form II)
Declension edit
Declension of noun تَبْطِيء (tabṭīʔ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | تَبْطِيء tabṭīʔ |
التَّبْطِيء at-tabṭīʔ |
تَبْطِيء tabṭīʔ |
Nominative | تَبْطِيءٌ tabṭīʔun |
التَّبْطِيءُ at-tabṭīʔu |
تَبْطِيءُ tabṭīʔu |
Accusative | تَبْطِيئًا tabṭīʔan |
التَّبْطِيءَ at-tabṭīʔa |
تَبْطِيءَ tabṭīʔa |
Genitive | تَبْطِيءٍ tabṭīʔin |
التَّبْطِيءِ at-tabṭīʔi |
تَبْطِيءِ tabṭīʔi |