دوگونجی

Ottoman Turkish

Etymology

From دوگون (düğün, “wedding ceremony”) +‎ ـجی (-cı, -cü, occupational suffix).

Noun

دوگونجی • (düğüncü)

1. wedding-goer, one who attends a wedding

Descendants

• Turkish: düğüncü

Further reading

• Çağbayır, Yaşar (2007) “düğüncü”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1322
• Redhouse, James W. (1890) “دوگونجی”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 926