प्रपाठक

Sanskrit

Noun

प्रपाठक • (prapāṭhaka) stem, m

1. lecture, as a subdivision of a book (TS., Br., etc.)

Declension

Masculine a-stem declension of प्रपाठक
Nom. sg.	प्रपाठकः (prapāṭhakaḥ)
Gen. sg.	प्रपाठकस्य (prapāṭhakasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	प्रपाठकः (prapāṭhakaḥ)	प्रपाठकौ (prapāṭhakau)	प्रपाठकाः (prapāṭhakāḥ)
Vocative	प्रपाठक (prapāṭhaka)	प्रपाठकौ (prapāṭhakau)	प्रपाठकाः (prapāṭhakāḥ)
Accusative	प्रपाठकम् (prapāṭhakam)	प्रपाठकौ (prapāṭhakau)	प्रपाठकान् (prapāṭhakān)
Instrumental	प्रपाठकेन (prapāṭhakena)	प्रपाठकाभ्याम् (prapāṭhakābhyām)	प्रपाठकैः (prapāṭhakaiḥ)
Dative	प्रपाठकाय (prapāṭhakāya)	प्रपाठकाभ्याम् (prapāṭhakābhyām)	प्रपाठकेभ्यः (prapāṭhakebhyaḥ)
Ablative	प्रपाठकात् (prapāṭhakāt)	प्रपाठकाभ्याम् (prapāṭhakābhyām)	प्रपाठकेभ्यः (prapāṭhakebhyaḥ)
Genitive	प्रपाठकस्य (prapāṭhakasya)	प्रपाठकयोः (prapāṭhakayoḥ)	प्रपाठकानाम् (prapāṭhakānām)
Locative	प्रपाठके (prapāṭhake)	प्रपाठकयोः (prapāṭhakayoḥ)	प्रपाठकेषु (prapāṭhakeṣu)

References

• Monier Williams (1899) “प्रपाठक”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0681.