இரணை

Tamil

Etymology

Derived from Proto-Dravidian *ir-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪɾɐɳɐɪ̯/

Noun

இரணை • (iraṇai)

1. couple, pair

Declension

ai-stem declension of இரணை (iraṇai)
	Singular	Plural
Nominative	இரணை iraṇai	இரணைகள் iraṇaikaḷ
Vocative	இரணையே iraṇaiyē	இரணைகளே iraṇaikaḷē
Accusative	இரணையை iraṇaiyai	இரணைகளை iraṇaikaḷai
Dative	இரணைக்கு iraṇaikku	இரணைகளுக்கு iraṇaikaḷukku
Genitive	இரணையுடைய iraṇaiyuṭaiya	இரணைகளுடைய iraṇaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	இரணை iraṇai	இரணைகள் iraṇaikaḷ
Vocative	இரணையே iraṇaiyē	இரணைகளே iraṇaikaḷē
Accusative	இரணையை iraṇaiyai	இரணைகளை iraṇaikaḷai
Dative	இரணைக்கு iraṇaikku	இரணைகளுக்கு iraṇaikaḷukku
Benefactive	இரணைக்காக iraṇaikkāka	இரணைகளுக்காக iraṇaikaḷukkāka
Genitive 1	இரணையுடைய iraṇaiyuṭaiya	இரணைகளுடைய iraṇaikaḷuṭaiya
Genitive 2	இரணையின் iraṇaiyiṉ	இரணைகளின் iraṇaikaḷiṉ
Locative 1	இரணையில் iraṇaiyil	இரணைகளில் iraṇaikaḷil
Locative 2	இரணையிடம் iraṇaiyiṭam	இரணைகளிடம் iraṇaikaḷiṭam
Sociative 1	இரணையோடு iraṇaiyōṭu	இரணைகளோடு iraṇaikaḷōṭu
Sociative 2	இரணையுடன் iraṇaiyuṭaṉ	இரணைகளுடன் iraṇaikaḷuṭaṉ
Instrumental	இரணையால் iraṇaiyāl	இரணைகளால் iraṇaikaḷāl
Ablative	இரணையிலிருந்து iraṇaiyiliruntu	இரணைகளிலிருந்து iraṇaikaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “இரணை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press