Tamil

edit

Etymology

edit

Borrowed from Classical Persian ایمان (īmān). Compare Hindi ईमान (īmān), Marathi इमान (imān), Bengali ঈমান (iman), and Punjabi ਇਮਾਨ (imān).

Pronunciation

edit

Noun

edit

ஈமான் (īmāṉ)

  1. (Islam) faith, belief
    Synonym: கொள்கை (koḷkai)

Declension

edit
Declension of ஈமான் (īmāṉ)
Singular Plural
Nominative ஈமான்
īmāṉ
ஈமான்கள்
īmāṉkaḷ
Vocative ஈமானே
īmāṉē
ஈமான்களே
īmāṉkaḷē
Accusative ஈமானை
īmāṉai
ஈமான்களை
īmāṉkaḷai
Dative ஈமானுக்கு
īmāṉukku
ஈமான்களுக்கு
īmāṉkaḷukku
Genitive ஈமானுடைய
īmāṉuṭaiya
ஈமான்களுடைய
īmāṉkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative ஈமான்
īmāṉ
ஈமான்கள்
īmāṉkaḷ
Vocative ஈமானே
īmāṉē
ஈமான்களே
īmāṉkaḷē
Accusative ஈமானை
īmāṉai
ஈமான்களை
īmāṉkaḷai
Dative ஈமானுக்கு
īmāṉukku
ஈமான்களுக்கு
īmāṉkaḷukku
Benefactive ஈமானுக்காக
īmāṉukkāka
ஈமான்களுக்காக
īmāṉkaḷukkāka
Genitive 1 ஈமானுடைய
īmāṉuṭaiya
ஈமான்களுடைய
īmāṉkaḷuṭaiya
Genitive 2 ஈமானின்
īmāṉiṉ
ஈமான்களின்
īmāṉkaḷiṉ
Locative 1 ஈமானில்
īmāṉil
ஈமான்களில்
īmāṉkaḷil
Locative 2 ஈமானிடம்
īmāṉiṭam
ஈமான்களிடம்
īmāṉkaḷiṭam
Sociative 1 ஈமானோடு
īmāṉōṭu
ஈமான்களோடு
īmāṉkaḷōṭu
Sociative 2 ஈமானுடன்
īmāṉuṭaṉ
ஈமான்களுடன்
īmāṉkaḷuṭaṉ
Instrumental ஈமானால்
īmāṉāl
ஈமான்களால்
īmāṉkaḷāl
Ablative ஈமானிலிருந்து
īmāṉiliruntu
ஈமான்களிலிருந்து
īmāṉkaḷiliruntu


References

edit