ἀγαθοποιησάμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.sá.me.non/ → /a.ɣa.θo.py.iˈsa.me.non/ → /a.ɣa.θo.pi.iˈsa.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.sá.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.e̝ˈsa.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈsa.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈsa.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.iˈsa.me.non/

Participle

ἀγᾰθοποιησάμενον • (agathopoiēsámenon)

1. nominative and accusative and vocative neuter singular of ἀγαθοποιησᾰ́μενος (agathopoiēsámenos)