ἀγαθοποιησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.só.me.non/ → /a.ɣa.θo.py.iˈso.me.non/ → /a.ɣa.θo.pi.iˈso.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.só.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.e̝ˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.iˈso.me.non/

Participle

ἀγᾰθοποιησόμενον • (agathopoiēsómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγαθοποιησόμενος (agathopoiēsómenos)