ἀγχονίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγχόνη (ankhónē, “a hanging rope”) +‎ -ίζω (-ízō, “a verb-forming suffix”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.kʰo.níz.dɔː/ → /aŋ.xoˈni.zo/ → /aŋ.xoˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.kʰo.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.kʰoˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.xoˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.xoˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.xoˈni.zo/

Verb

ἀγχονίζω • (ankhonízō)

1. to strangle

Conjugation

   Present: ἀγχονῐ́ζω, ἀγχονῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγχονῐ́ζω	ἀγχονῐ́ζεις	ἀγχονῐ́ζει	ἀγχονῐ́ζετον	ἀγχονῐ́ζετον	ἀγχονῐ́ζομεν	ἀγχονῐ́ζετε	ἀγχονῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγχονῐ́ζω	ἀγχονῐ́ζῃς	ἀγχονῐ́ζῃ	ἀγχονῐ́ζητον	ἀγχονῐ́ζητον	ἀγχονῐ́ζωμεν	ἀγχονῐ́ζητε	ἀγχονῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀγχονῐ́ζοιμῐ	ἀγχονῐ́ζοις	ἀγχονῐ́ζοι	ἀγχονῐ́ζοιτον	ἀγχονῐζοίτην	ἀγχονῐ́ζοιμεν	ἀγχονῐ́ζοιτε	ἀγχονῐ́ζοιεν
	imperative		ἀγχόνῐζε	ἀγχονῐζέτω	ἀγχονῐ́ζετον	ἀγχονῐζέτων		ἀγχονῐ́ζετε	ἀγχονῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἀγχονῐ́ζομαι	ἀγχονῐ́ζῃ, ἀγχονῐ́ζει	ἀγχονῐ́ζεται	ἀγχονῐ́ζεσθον	ἀγχονῐ́ζεσθον	ἀγχονῐζόμεθᾰ	ἀγχονῐ́ζεσθε	ἀγχονῐ́ζονται
	subjunctive	ἀγχονῐ́ζωμαι	ἀγχονῐ́ζῃ	ἀγχονῐ́ζηται	ἀγχονῐ́ζησθον	ἀγχονῐ́ζησθον	ἀγχονῐζώμεθᾰ	ἀγχονῐ́ζησθε	ἀγχονῐ́ζωνται
	optative	ἀγχονῐζοίμην	ἀγχονῐ́ζοιο	ἀγχονῐ́ζοιτο	ἀγχονῐ́ζοισθον	ἀγχονῐζοίσθην	ἀγχονῐζοίμεθᾰ	ἀγχονῐ́ζοισθε	ἀγχονῐ́ζοιντο
	imperative		ἀγχονῐ́ζου	ἀγχονῐζέσθω	ἀγχονῐ́ζεσθον	ἀγχονῐζέσθων		ἀγχονῐ́ζεσθε	ἀγχονῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγχονῐ́ζειν				ἀγχονῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀγχονῐ́ζων				ἀγχονῐζόμενος
	f	ἀγχονῐ́ζουσᾰ				ἀγχονῐζομένη
	n	ἀγχονῐ́ζον				ἀγχονῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠγχονίζωῐζον, ἠγχονιζωῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγχονίζωῐζον	ἠγχονίζωῐζες	ἠγχονίζωῐζε(ν)	ἠγχονιζωῐ́ζετον	ἠγχονιζωῐζέτην	ἠγχονιζωῐ́ζομεν	ἠγχονιζωῐ́ζετε	ἠγχονίζωῐζον
middle/ passive	indicative	ἠγχονιζωῐζόμην	ἠγχονιζωῐ́ζου	ἠγχονιζωῐ́ζετο	ἠγχονιζωῐ́ζεσθον	ἠγχονιζωῐζέσθην	ἠγχονιζωῐζόμεθᾰ	ἠγχονιζωῐ́ζεσθε	ἠγχονιζωῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγχονῐέω, ἀγχονῐέομαι, ἀγχονῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγχονῐέω	ἀγχονῐέεις	ἀγχονῐέει	ἀγχονῐέετον	ἀγχονῐέετον	ἀγχονῐέομεν	ἀγχονῐέετε	ἀγχονῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀγχονῐέοιμῐ	ἀγχονῐέοις	ἀγχονῐέοι	ἀγχονῐέοιτον	ἀγχονῐεοίτην	ἀγχονῐέοιμεν	ἀγχονῐέοιτε	ἀγχονῐέοιεν
middle	indicative	ἀγχονῐέομαι	ἀγχονῐέῃ, ἀγχονῐέει	ἀγχονῐέεται	ἀγχονῐέεσθον	ἀγχονῐέεσθον	ἀγχονῐεόμεθᾰ	ἀγχονῐέεσθε	ἀγχονῐέονται
	optative	ἀγχονῐεοίμην	ἀγχονῐέοιο	ἀγχονῐέοιτο	ἀγχονῐέοισθον	ἀγχονῐεοίσθην	ἀγχονῐεοίμεθᾰ	ἀγχονῐέοισθε	ἀγχονῐέοιντο
passive	indicative	ἀγχονῐσθήσομαι	ἀγχονῐσθήσῃ	ἀγχονῐσθήσεται	ἀγχονῐσθήσεσθον	ἀγχονῐσθήσεσθον	ἀγχονῐσθησόμεθᾰ	ἀγχονῐσθήσεσθε	ἀγχονῐσθήσονται
	optative	ἀγχονῐσθησοίμην	ἀγχονῐσθήσοιο	ἀγχονῐσθήσοιτο	ἀγχονῐσθήσοισθον	ἀγχονῐσθησοίσθην	ἀγχονῐσθησοίμεθᾰ	ἀγχονῐσθήσοισθε	ἀγχονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγχονῐέειν			ἀγχονῐέεσθαι		ἀγχονῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀγχονῐέων			ἀγχονῐεόμενος		ἀγχονῐσθησόμενος
	f	ἀγχονῐέουσᾰ			ἀγχονῐεομένη		ἀγχονῐσθησομένη
	n	ἀγχονῐέον			ἀγχονῐεόμενον		ἀγχονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγχονῐῶ, ἀγχονῐοῦμαι, ἀγχονῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγχονῐῶ	ἀγχονῐεῖς	ἀγχονῐεῖ	ἀγχονῐεῖτον	ἀγχονῐεῖτον	ἀγχονῐοῦμεν	ἀγχονῐεῖτε	ἀγχονῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀγχονῐοίην, ἀγχονῐοῖμῐ	ἀγχονῐοίης, ἀγχονῐοῖς	ἀγχονῐοίη, ἀγχονῐοῖ	ἀγχονῐοῖτον, ἀγχονῐοίητον	ἀγχονῐοίτην, ἀγχονῐοιήτην	ἀγχονῐοῖμεν, ἀγχονῐοίημεν	ἀγχονῐοῖτε, ἀγχονῐοίητε	ἀγχονῐοῖεν, ἀγχονῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀγχονῐοῦμαι	ἀγχονῐῇ	ἀγχονῐεῖται	ἀγχονῐεῖσθον	ἀγχονῐεῖσθον	ἀγχονῐούμεθᾰ	ἀγχονῐεῖσθε	ἀγχονῐοῦνται
	optative	ἀγχονῐοίμην	ἀγχονῐοῖο	ἀγχονῐοῖτο	ἀγχονῐοῖσθον	ἀγχονῐοίσθην	ἀγχονῐοίμεθᾰ	ἀγχονῐοῖσθε	ἀγχονῐοῖντο
passive	indicative	ἀγχονῐσθήσομαι	ἀγχονῐσθήσῃ	ἀγχονῐσθήσεται	ἀγχονῐσθήσεσθον	ἀγχονῐσθήσεσθον	ἀγχονῐσθησόμεθᾰ	ἀγχονῐσθήσεσθε	ἀγχονῐσθήσονται
	optative	ἀγχονῐσθησοίμην	ἀγχονῐσθήσοιο	ἀγχονῐσθήσοιτο	ἀγχονῐσθήσοισθον	ἀγχονῐσθησοίσθην	ἀγχονῐσθησοίμεθᾰ	ἀγχονῐσθήσοισθε	ἀγχονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγχονῐεῖν			ἀγχονῐεῖσθαι		ἀγχονῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀγχονῐῶν			ἀγχονῐούμενος		ἀγχονῐσθησόμενος
	f	ἀγχονῐοῦσᾰ			ἀγχονῐουμένη		ἀγχονῐσθησομένη
	n	ἀγχονῐοῦν			ἀγχονῐούμενον		ἀγχονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠγχονίζωῐσᾰ, ἠγχονιζωῐσᾰ́μην, ἠγχονιζωῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγχονίζωῐσᾰ	ἠγχονίζωῐσᾰς	ἠγχονίζωῐσε(ν)	ἠγχονιζωῐ́σᾰτον	ἠγχονιζωῐσᾰ́την	ἠγχονιζωῐ́σᾰμεν	ἠγχονιζωῐ́σᾰτε	ἠγχονίζωῐσᾰν
	subjunctive	ἀγχονῐ́σω	ἀγχονῐ́σῃς	ἀγχονῐ́σῃ	ἀγχονῐ́σητον	ἀγχονῐ́σητον	ἀγχονῐ́σωμεν	ἀγχονῐ́σητε	ἀγχονῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀγχονῐ́σαιμῐ	ἀγχονῐ́σειᾰς, ἀγχονῐ́σαις	ἀγχονῐ́σειε(ν), ἀγχονῐ́σαι	ἀγχονῐ́σαιτον	ἀγχονῐσαίτην	ἀγχονῐ́σαιμεν	ἀγχονῐ́σαιτε	ἀγχονῐ́σειᾰν, ἀγχονῐ́σαιεν
	imperative		ἀγχόνῐσον	ἀγχονῐσᾰ́τω	ἀγχονῐ́σᾰτον	ἀγχονῐσᾰ́των		ἀγχονῐ́σᾰτε	ἀγχονῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγχονιζωῐσᾰ́μην	ἠγχονιζωῐ́σω	ἠγχονιζωῐ́σᾰτο	ἠγχονιζωῐ́σᾰσθον	ἠγχονιζωῐσᾰ́σθην	ἠγχονιζωῐσᾰ́μεθᾰ	ἠγχονιζωῐ́σᾰσθε	ἠγχονιζωῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀγχονῐ́σωμαι	ἀγχονῐ́σῃ	ἀγχονῐ́σηται	ἀγχονῐ́σησθον	ἀγχονῐ́σησθον	ἀγχονῐσώμεθᾰ	ἀγχονῐ́σησθε	ἀγχονῐ́σωνται
	optative	ἀγχονῐσαίμην	ἀγχονῐ́σαιο	ἀγχονῐ́σαιτο	ἀγχονῐ́σαισθον	ἀγχονῐσαίσθην	ἀγχονῐσαίμεθᾰ	ἀγχονῐ́σαισθε	ἀγχονῐ́σαιντο
	imperative		ἀγχόνῐσαι	ἀγχονῐσᾰ́σθω	ἀγχονῐ́σᾰσθον	ἀγχονῐσᾰ́σθων		ἀγχονῐ́σᾰσθε	ἀγχονῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγχονιζωῐ́σθην	ἠγχονιζωῐ́σθης	ἠγχονιζωῐ́σθη	ἠγχονιζωῐ́σθητον	ἠγχονιζωῐσθήτην	ἠγχονιζωῐ́σθημεν	ἠγχονιζωῐ́σθητε	ἠγχονιζωῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀγχονῐσθῶ	ἀγχονῐσθῇς	ἀγχονῐσθῇ	ἀγχονῐσθῆτον	ἀγχονῐσθῆτον	ἀγχονῐσθῶμεν	ἀγχονῐσθῆτε	ἀγχονῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγχονῐσθείην	ἀγχονῐσθείης	ἀγχονῐσθείη	ἀγχονῐσθεῖτον, ἀγχονῐσθείητον	ἀγχονῐσθείτην, ἀγχονῐσθειήτην	ἀγχονῐσθεῖμεν, ἀγχονῐσθείημεν	ἀγχονῐσθεῖτε, ἀγχονῐσθείητε	ἀγχονῐσθεῖεν, ἀγχονῐσθείησᾰν
	imperative		ἀγχονῐ́σθητῐ	ἀγχονῐσθήτω	ἀγχονῐ́σθητον	ἀγχονῐσθήτων		ἀγχονῐ́σθητε	ἀγχονῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγχονῐ́σαι			ἀγχονῐ́σᾰσθαι		ἀγχονῐσθῆναι
participle	m	ἀγχονῐ́σᾱς			ἀγχονῐσᾰ́μενος		ἀγχονῐσθείς
	f	ἀγχονῐ́σᾱσᾰ			ἀγχονῐσᾰμένη		ἀγχονῐσθεῖσᾰ
	n	ἀγχονῐ́σᾰν			ἀγχονῐσᾰ́μενον		ἀγχονῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠγχονίζωῐκᾰ, ἠγχονίζωῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγχονίζωῐκᾰ	ἠγχονίζωῐκᾰς	ἠγχονίζωῐκε(ν)	ἠγχονιζωῐ́κᾰτον	ἠγχονιζωῐ́κᾰτον	ἠγχονιζωῐ́κᾰμεν	ἠγχονιζωῐ́κᾰτε	ἠγχονιζωῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠγχονιζωῐ́κω	ἠγχονιζωῐ́κῃς	ἠγχονιζωῐ́κῃ	ἠγχονιζωῐ́κητον	ἠγχονιζωῐ́κητον	ἠγχονιζωῐ́κωμεν	ἠγχονιζωῐ́κητε	ἠγχονιζωῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἠγχονιζωῐ́κοιμῐ, ἠγχονιζωῐκοίην	ἠγχονιζωῐ́κοις, ἠγχονιζωῐκοίης	ἠγχονιζωῐ́κοι, ἠγχονιζωῐκοίη	ἠγχονιζωῐ́κοιτον	ἠγχονιζωῐκοίτην	ἠγχονιζωῐ́κοιμεν	ἠγχονιζωῐ́κοιτε	ἠγχονιζωῐ́κοιεν
	imperative		ἠγχονίζωῐκε	ἠγχονιζωῐκέτω	ἠγχονιζωῐ́κετον	ἠγχονιζωῐκέτων		ἠγχονιζωῐ́κετε	ἠγχονιζωῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἠγχονίζωῐσμαι	ἠγχονίζωῐσαι	ἠγχονίζωῐσται	ἠγχονίζωῐσθον	ἠγχονίζωῐσθον	ἠγχονιζωῐ́σμεθᾰ	ἠγχονίζωῐσθε	ἠγχονιζωῐ́δᾰται
	subjunctive	ἠγχονιζωῐσμένος ὦ	ἠγχονιζωῐσμένος ᾖς	ἠγχονιζωῐσμένος ᾖ	ἠγχονιζωῐσμένω ἦτον	ἠγχονιζωῐσμένω ἦτον	ἠγχονιζωῐσμένοι ὦμεν	ἠγχονιζωῐσμένοι ἦτε	ἠγχονιζωῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠγχονιζωῐσμένος εἴην	ἠγχονιζωῐσμένος εἴης	ἠγχονιζωῐσμένος εἴη	ἠγχονιζωῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἠγχονιζωῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἠγχονιζωῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠγχονιζωῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἠγχονιζωῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠγχονίζωῐσο	ἠγχονιζωῐ́σθω	ἠγχονίζωῐσθον	ἠγχονιζωῐ́σθων		ἠγχονίζωῐσθε	ἠγχονιζωῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠγχονιζωῐκέναι				ἠγχονιζωῐ́σθαι
participle	m	ἠγχονιζωῐκώς				ἠγχονιζωῐσμένος
	f	ἠγχονιζωῐκυῖᾰ				ἠγχονιζωῐσμένη
	n	ἠγχονιζωῐκός				ἠγχονιζωῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠγχονιζωῐ́κειν, ἠγχονιζωῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγχονιζωῐ́κειν, ἠγχονιζωῐ́κη	ἠγχονιζωῐ́κεις, ἠγχονιζωῐ́κης	ἠγχονιζωῐ́κει(ν)	ἠγχονιζωῐ́κετον	ἠγχονιζωῐκέτην	ἠγχονιζωῐ́κεμεν	ἠγχονιζωῐ́κετε	ἠγχονιζωῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠγχονιζωῐ́σμην	ἠγχονίζωῐσο	ἠγχονίζωῐστο	ἠγχονίζωῐσθον	ἠγχονιζωῐ́σθην	ἠγχονιζωῐ́σμεθᾰ	ἠγχονίζωῐσθε	ἠγχονιζωῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπαγχονίζω (apankhonízō)