ἀνακοσμέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “re-”) +‎ κοσμέω (kosméō, “to order, arrange”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.koz.mé.ɔː/ → /a.na.kozˈme.o/ → /a.na.kozˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.koz.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.kozˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.kozˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.kozˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.kozˈme.o/

Verb

ἀνᾰκοσμέω • (anakosméō)

1. to adorn anew, to restore
2. to bring into order again

Conjugation

   Present: ἀνᾰκοσμέω, ἀνᾰκοσμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκοσμέω	ἀνᾰκοσμέεις	ἀνᾰκοσμέει	ἀνᾰκοσμέετον	ἀνᾰκοσμέετον	ἀνᾰκοσμέομεν	ἀνᾰκοσμέετε	ἀνᾰκοσμέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰκοσμέω	ἀνᾰκοσμέῃς	ἀνᾰκοσμέῃ	ἀνᾰκοσμέητον	ἀνᾰκοσμέητον	ἀνᾰκοσμέωμεν	ἀνᾰκοσμέητε	ἀνᾰκοσμέωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκοσμέοιμῐ	ἀνᾰκοσμέοις	ἀνᾰκοσμέοι	ἀνᾰκοσμέοιτον	ἀνᾰκοσμεοίτην	ἀνᾰκοσμέοιμεν	ἀνᾰκοσμέοιτε	ἀνᾰκοσμέοιεν
	imperative		ἀνᾰκόσμεε	ἀνᾰκοσμεέτω	ἀνᾰκοσμέετον	ἀνᾰκοσμεέτων		ἀνᾰκοσμέετε	ἀνᾰκοσμεόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰκοσμέομαι	ἀνᾰκοσμέῃ, ἀνᾰκοσμέει	ἀνᾰκοσμέεται	ἀνᾰκοσμέεσθον	ἀνᾰκοσμέεσθον	ἀνᾰκοσμεόμεθᾰ	ἀνᾰκοσμέεσθε	ἀνᾰκοσμέονται
	subjunctive	ἀνᾰκοσμέωμαι	ἀνᾰκοσμέῃ	ἀνᾰκοσμέηται	ἀνᾰκοσμέησθον	ἀνᾰκοσμέησθον	ἀνᾰκοσμεώμεθᾰ	ἀνᾰκοσμέησθε	ἀνᾰκοσμέωνται
	optative	ἀνᾰκοσμεοίμην	ἀνᾰκοσμέοιο	ἀνᾰκοσμέοιτο	ἀνᾰκοσμέοισθον	ἀνᾰκοσμεοίσθην	ἀνᾰκοσμεοίμεθᾰ	ἀνᾰκοσμέοισθε	ἀνᾰκοσμέοιντο
	imperative		ἀνᾰκοσμέου	ἀνᾰκοσμεέσθω	ἀνᾰκοσμέεσθον	ἀνᾰκοσμεέσθων		ἀνᾰκοσμέεσθε	ἀνᾰκοσμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰκοσμέειν				ἀνᾰκοσμέεσθαι
participle	m	ἀνᾰκοσμέων				ἀνᾰκοσμεόμενος
	f	ἀνᾰκοσμέουσᾰ				ἀνᾰκοσμεομένη
	n	ἀνᾰκοσμέον				ἀνᾰκοσμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀνᾰκοσμῶ, ἀνᾰκοσμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκοσμῶ	ἀνᾰκοσμεῖς	ἀνᾰκοσμεῖ	ἀνᾰκοσμεῖτον	ἀνᾰκοσμεῖτον	ἀνᾰκοσμοῦμεν	ἀνᾰκοσμεῖτε	ἀνᾰκοσμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰκοσμῶ	ἀνᾰκοσμῇς	ἀνᾰκοσμῇ	ἀνᾰκοσμῆτον	ἀνᾰκοσμῆτον	ἀνᾰκοσμῶμεν	ἀνᾰκοσμῆτε	ἀνᾰκοσμῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκοσμοίην, ἀνᾰκοσμοῖμῐ	ἀνᾰκοσμοίης, ἀνᾰκοσμοῖς	ἀνᾰκοσμοίη, ἀνᾰκοσμοῖ	ἀνᾰκοσμοῖτον, ἀνᾰκοσμοίητον	ἀνᾰκοσμοίτην, ἀνᾰκοσμοιήτην	ἀνᾰκοσμοῖμεν, ἀνᾰκοσμοίημεν	ἀνᾰκοσμοῖτε, ἀνᾰκοσμοίητε	ἀνᾰκοσμοῖεν, ἀνᾰκοσμοίησᾰν
	imperative		ἀνᾰκόσμει	ἀνᾰκοσμείτω	ἀνᾰκοσμεῖτον	ἀνᾰκοσμείτων		ἀνᾰκοσμεῖτε	ἀνᾰκοσμούντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰκοσμοῦμαι	ἀνᾰκοσμεῖ, ἀνᾰκοσμῇ	ἀνᾰκοσμεῖται	ἀνᾰκοσμεῖσθον	ἀνᾰκοσμεῖσθον	ἀνᾰκοσμούμεθᾰ	ἀνᾰκοσμεῖσθε	ἀνᾰκοσμοῦνται
	subjunctive	ἀνᾰκοσμῶμαι	ἀνᾰκοσμῇ	ἀνᾰκοσμῆται	ἀνᾰκοσμῆσθον	ἀνᾰκοσμῆσθον	ἀνᾰκοσμώμεθᾰ	ἀνᾰκοσμῆσθε	ἀνᾰκοσμῶνται
	optative	ἀνᾰκοσμοίμην	ἀνᾰκοσμοῖο	ἀνᾰκοσμοῖτο	ἀνᾰκοσμοῖσθον	ἀνᾰκοσμοίσθην	ἀνᾰκοσμοίμεθᾰ	ἀνᾰκοσμοῖσθε	ἀνᾰκοσμοῖντο
	imperative		ἀνᾰκοσμοῦ	ἀνᾰκοσμείσθω	ἀνᾰκοσμεῖσθον	ἀνᾰκοσμείσθων		ἀνᾰκοσμεῖσθε	ἀνᾰκοσμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰκοσμεῖν				ἀνᾰκοσμεῖσθαι
participle	m	ἀνᾰκοσμῶν				ἀνᾰκοσμούμενος
	f	ἀνᾰκοσμοῦσᾰ				ἀνᾰκοσμουμένη
	n	ἀνᾰκοσμοῦν				ἀνᾰκοσμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνεκόσμεον, ἀνεκοσμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεκόσμεον	ἀνεκόσμεες	ἀνεκόσμεε(ν)	ἀνεκοσμέετον	ἀνεκοσμεέτην	ἀνεκοσμέομεν	ἀνεκοσμέετε	ἀνεκόσμεον
middle/ passive	indicative	ἀνεκοσμεόμην	ἀνεκοσμέου	ἀνεκοσμέετο	ἀνεκοσμέεσθον	ἀνεκοσμεέσθην	ἀνεκοσμεόμεθᾰ	ἀνεκοσμέεσθε	ἀνεκοσμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνεκόσμουν, ἀνεκοσμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεκόσμουν	ἀνεκόσμεις	ἀνεκόσμει	ἀνεκοσμεῖτον	ἀνεκοσμείτην	ἀνεκοσμοῦμεν	ἀνεκοσμεῖτε	ἀνεκόσμουν
middle/ passive	indicative	ἀνεκοσμούμην	ἀνεκοσμοῦ	ἀνεκοσμεῖτο	ἀνεκοσμεῖσθον	ἀνεκοσμείσθην	ἀνεκοσμούμεθᾰ	ἀνεκοσμεῖσθε	ἀνεκοσμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰκοσμήσω, ἀνᾰκοσμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκοσμήσω	ἀνᾰκοσμήσεις	ἀνᾰκοσμήσει	ἀνᾰκοσμήσετον	ἀνᾰκοσμήσετον	ἀνᾰκοσμήσομεν	ἀνᾰκοσμήσετε	ἀνᾰκοσμήσουσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκοσμήσοιμῐ	ἀνᾰκοσμήσοις	ἀνᾰκοσμήσοι	ἀνᾰκοσμήσοιτον	ἀνᾰκοσμησοίτην	ἀνᾰκοσμήσοιμεν	ἀνᾰκοσμήσοιτε	ἀνᾰκοσμήσοιεν
middle	indicative	ἀνᾰκοσμήσομαι	ἀνᾰκοσμήσῃ, ἀνᾰκοσμήσει	ἀνᾰκοσμήσεται	ἀνᾰκοσμήσεσθον	ἀνᾰκοσμήσεσθον	ἀνᾰκοσμησόμεθᾰ	ἀνᾰκοσμήσεσθε	ἀνᾰκοσμήσονται
	optative	ἀνᾰκοσμησοίμην	ἀνᾰκοσμήσοιο	ἀνᾰκοσμήσοιτο	ἀνᾰκοσμήσοισθον	ἀνᾰκοσμησοίσθην	ἀνᾰκοσμησοίμεθᾰ	ἀνᾰκοσμήσοισθε	ἀνᾰκοσμήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀνᾰκοσμήσειν			ἀνᾰκοσμήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰκοσμήσων			ἀνᾰκοσμησόμενος
	f	ἀνᾰκοσμήσουσᾰ			ἀνᾰκοσμησομένη
	n	ἀνᾰκοσμῆσον			ἀνᾰκοσμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνεκόσμησᾰ, ἀνεκοσμησᾰ́μην, ἀνεκοσμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεκόσμησᾰ	ἀνεκόσμησᾰς	ἀνεκόσμησε(ν)	ἀνεκοσμήσᾰτον	ἀνεκοσμησᾰ́την	ἀνεκοσμήσᾰμεν	ἀνεκοσμήσᾰτε	ἀνεκόσμησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰκοσμήσω	ἀνᾰκοσμήσῃς	ἀνᾰκοσμήσῃ	ἀνᾰκοσμήσητον	ἀνᾰκοσμήσητον	ἀνᾰκοσμήσωμεν	ἀνᾰκοσμήσητε	ἀνᾰκοσμήσωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκοσμήσαιμῐ	ἀνᾰκοσμήσειᾰς, ἀνᾰκοσμήσαις	ἀνᾰκοσμήσειε(ν), ἀνᾰκοσμήσαι	ἀνᾰκοσμήσαιτον	ἀνᾰκοσμησαίτην	ἀνᾰκοσμήσαιμεν	ἀνᾰκοσμήσαιτε	ἀνᾰκοσμήσειᾰν, ἀνᾰκοσμήσαιεν
	imperative		ἀνᾰκόσμησον	ἀνᾰκοσμησᾰ́τω	ἀνᾰκοσμήσᾰτον	ἀνᾰκοσμησᾰ́των		ἀνᾰκοσμήσᾰτε	ἀνᾰκοσμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεκοσμησᾰ́μην	ἀνεκοσμήσω	ἀνεκοσμήσᾰτο	ἀνεκοσμήσᾰσθον	ἀνεκοσμησᾰ́σθην	ἀνεκοσμησᾰ́μεθᾰ	ἀνεκοσμήσᾰσθε	ἀνεκοσμήσᾰντο
	subjunctive	ἀνᾰκοσμήσωμαι	ἀνᾰκοσμήσῃ	ἀνᾰκοσμήσηται	ἀνᾰκοσμήσησθον	ἀνᾰκοσμήσησθον	ἀνᾰκοσμησώμεθᾰ	ἀνᾰκοσμήσησθε	ἀνᾰκοσμήσωνται
	optative	ἀνᾰκοσμησαίμην	ἀνᾰκοσμήσαιο	ἀνᾰκοσμήσαιτο	ἀνᾰκοσμήσαισθον	ἀνᾰκοσμησαίσθην	ἀνᾰκοσμησαίμεθᾰ	ἀνᾰκοσμήσαισθε	ἀνᾰκοσμήσαιντο
	imperative		ἀνᾰκόσμησαι	ἀνᾰκοσμησᾰ́σθω	ἀνᾰκοσμήσᾰσθον	ἀνᾰκοσμησᾰ́σθων		ἀνᾰκοσμήσᾰσθε	ἀνᾰκοσμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεκοσμήθην	ἀνεκοσμήθης	ἀνεκοσμήθη	ἀνεκοσμήθητον	ἀνεκοσμηθήτην	ἀνεκοσμήθημεν	ἀνεκοσμήθητε	ἀνεκοσμήθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰκοσμηθῶ	ἀνᾰκοσμηθῇς	ἀνᾰκοσμηθῇ	ἀνᾰκοσμηθῆτον	ἀνᾰκοσμηθῆτον	ἀνᾰκοσμηθῶμεν	ἀνᾰκοσμηθῆτε	ἀνᾰκοσμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκοσμηθείην	ἀνᾰκοσμηθείης	ἀνᾰκοσμηθείη	ἀνᾰκοσμηθεῖτον, ἀνᾰκοσμηθείητον	ἀνᾰκοσμηθείτην, ἀνᾰκοσμηθειήτην	ἀνᾰκοσμηθεῖμεν, ἀνᾰκοσμηθείημεν	ἀνᾰκοσμηθεῖτε, ἀνᾰκοσμηθείητε	ἀνᾰκοσμηθεῖεν, ἀνᾰκοσμηθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰκοσμήθητῐ	ἀνᾰκοσμηθήτω	ἀνᾰκοσμήθητον	ἀνᾰκοσμηθήτων		ἀνᾰκοσμήθητε	ἀνᾰκοσμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰκοσμῆσαι			ἀνᾰκοσμήσᾰσθαι		ἀνᾰκοσμηθῆναι
participle	m	ἀνᾰκοσμήσᾱς			ἀνᾰκοσμησᾰ́μενος		ἀνᾰκοσμηθείς
	f	ἀνᾰκοσμήσᾱσᾰ			ἀνᾰκοσμησᾰμένη		ἀνᾰκοσμηθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰκοσμῆσᾰν			ἀνᾰκοσμησᾰ́μενον		ἀνᾰκοσμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνᾰκεκόσμηκᾰ, ἀνᾰκεκόσμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκεκόσμηκᾰ	ἀνᾰκεκόσμηκᾰς	ἀνᾰκεκόσμηκε(ν)	ἀνᾰκεκοσμήκᾰτον	ἀνᾰκεκοσμήκᾰτον	ἀνᾰκεκοσμήκᾰμεν	ἀνᾰκεκοσμήκᾰτε	ἀνᾰκεκοσμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰκεκοσμήκω	ἀνᾰκεκοσμήκῃς	ἀνᾰκεκοσμήκῃ	ἀνᾰκεκοσμήκητον	ἀνᾰκεκοσμήκητον	ἀνᾰκεκοσμήκωμεν	ἀνᾰκεκοσμήκητε	ἀνᾰκεκοσμήκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκεκοσμήκοιμῐ, ἀνᾰκεκοσμηκοίην	ἀνᾰκεκοσμήκοις, ἀνᾰκεκοσμηκοίης	ἀνᾰκεκοσμήκοι, ἀνᾰκεκοσμηκοίη	ἀνᾰκεκοσμήκοιτον	ἀνᾰκεκοσμηκοίτην	ἀνᾰκεκοσμήκοιμεν	ἀνᾰκεκοσμήκοιτε	ἀνᾰκεκοσμήκοιεν
	imperative		ἀνᾰκεκόσμηκε	ἀνᾰκεκοσμηκέτω	ἀνᾰκεκοσμήκετον	ἀνᾰκεκοσμηκέτων		ἀνᾰκεκοσμήκετε	ἀνᾰκεκοσμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰκεκόσμημαι	ἀνᾰκεκόσμησαι	ἀνᾰκεκόσμηται	ἀνᾰκεκόσμησθον	ἀνᾰκεκόσμησθον	ἀνᾰκεκοσμήμεθᾰ	ἀνᾰκεκόσμησθε	ἀνᾰκεκόσμηνται
	subjunctive	ἀνᾰκεκοσμημένος ὦ	ἀνᾰκεκοσμημένος ᾖς	ἀνᾰκεκοσμημένος ᾖ	ἀνᾰκεκοσμημένω ἦτον	ἀνᾰκεκοσμημένω ἦτον	ἀνᾰκεκοσμημένοι ὦμεν	ἀνᾰκεκοσμημένοι ἦτε	ἀνᾰκεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκεκοσμημένος εἴην	ἀνᾰκεκοσμημένος εἴης	ἀνᾰκεκοσμημένος εἴη	ἀνᾰκεκοσμημένω εἴητον/εἶτον	ἀνᾰκεκοσμημένω εἰήτην/εἴτην	ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴητε/εἶτε	ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνᾰκεκόσμησο	ἀνᾰκεκοσμήσθω	ἀνᾰκεκόσμησθον	ἀνᾰκεκοσμήσθων		ἀνᾰκεκόσμησθε	ἀνᾰκεκοσμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰκεκοσμηκέναι				ἀνᾰκεκοσμῆσθαι
participle	m	ἀνᾰκεκοσμηκώς				ἀνᾰκεκοσμημένος
	f	ἀνᾰκεκοσμηκυῖᾰ				ἀνᾰκεκοσμημένη
	n	ἀνᾰκεκοσμηκός				ἀνᾰκεκοσμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνεκεκοσμέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀνεκεκοσμέμην	ἀνεκεκόσμεσο	ἀνεκεκόσμετο	ἀνεκεκόσμεσθον	ἀνεκεκοσμέσθην	ἀνεκεκοσμέμεθᾰ	ἀνεκεκόσμεσθε	ἀνεκεκόσμεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀνακοσμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Jacobitz, Karl, and E. E. (Ernst Eduard) Seiler. Wörterbuch der griechischen Sprache, p. 104