ἀναλυσέοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.ly.sé.oi̯n/ → /a.na.lyˈse.yn/ → /a.na.liˈse.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.ly.sé.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.lyˈse.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.lyˈse.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.lyˈse.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.liˈse.in/

Noun

ἀνᾰλῠσέοιν • (analuséoin)

1. genitive/dative dual of ἀνάλυσῐς (análusis)