ἀνδρομέοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.dro.mé.oi̯.o/ → /an.droˈme.y.o/ → /an.droˈme.i.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dro.mé.oi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.droˈme.y.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.droˈme.y.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.droˈme.y.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.droˈme.i.o/

Adjective

ἀνδρομέοιο • (androméoio)

1. masculine/neuter genitive singular of ἀνδρόμεος (andrómeos)