ἀπεστερηθήτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pes.te.rɛː.tʰɛ̌ː.tɛːn/ → /a.pes.te.riˈθi.tin/ → /a.pes.te.riˈθi.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pes.te.rɛː.tʰɛ̌ː.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pes.te.re̝ˈtʰe̝.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pes.te.riˈθi.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pes.te.riˈθi.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pes.te.riˈθi.tin/

Verb

ἀπεστερηθήτην • (apesterēthḗtēn)

1. third-person dual aorist passive indicative of ἀποστερέω (aposteréō)