ἀπεστερησάμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pes.te.rɛː.sá.mɛːn/ → /a.pes.te.riˈsa.min/ → /a.pes.te.riˈsa.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pes.te.rɛː.sá.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pes.te.re̝ˈsa.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pes.te.riˈsa.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pes.te.riˈsa.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pes.te.riˈsa.min/

Verb

ἀπεστερησάμην • (apesterēsámēn)

1. first-person singular aorist middle indicative of ἀποστερέω (aposteréō)