ἀποιχομένοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.poi̯.kʰo.mé.noi̯.o/ → /a.py.xoˈme.ny.o/ → /a.pi.xoˈme.ni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.poi̯.kʰo.mé.noi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.py.kʰoˈme.ny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.py.xoˈme.ny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.py.xoˈme.ny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pi.xoˈme.ni.o/

Participle

ἀποιχομένοιο • (apoikhoménoio)

1. (Epic) masculine/neuter genitive singular of ἀποιχόμενος (apoikhómenos)