ἀποκοπήν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ko.pɛ̌ːn/ → /a.po.koˈpin/ → /a.po.koˈpin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ko.pɛ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.koˈpe̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.koˈpin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.koˈpin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.koˈpin/

Noun

ἀποκοπήν • (apokopḗn)

1. accusative singular of ἀποκοπή (apokopḗ)