ἀποκρούομαι

See also: αποκρούομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.krǔː.o.mai̯/ → /a.poˈkru.o.mɛ/ → /a.poˈkru.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.krǔː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈkru.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈkru.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈkru.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈkru.o.me/

Verb

ᾰ̓ποκρούομαι • (apokroúomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of ᾰ̓ποκρούω (apokroúō)