ἀποκυημάτων

See also: αποκυημάτων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.cy.iˈma.ton/ → /a.po.ci.iˈma.ton/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.ky.e̝ˈma.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.cy.iˈma.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.cy.iˈma.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ci.iˈma.ton/

Noun

ᾰ̓ποκῠημᾰ́των • (apokuēmátōn) n (Koine)

1. genitive plural of ᾰ̓ποκῠ́ημᾰ (apokúēma)