ἀποκόπτομαι

See also: αποκόπτομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.kóp.to.mai̯/ → /a.poˈkop.to.mɛ/ → /a.poˈkop.to.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.kóp.to.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈkop.to.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈkop.to.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈkop.to.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈkop.to.me/

Verb

ᾰ̓ποκόπτομαι • (apokóptomai)

1. first-person singular present mediopassive indicative of ᾰ̓ποκόπτω (apokóptō)