ἀπολυθέντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.ly.tʰén.toi̯n/ → /a.po.lyˈθen.tyn/ → /a.po.liˈθen.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ly.tʰén.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.lyˈtʰen.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.lyˈθen.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.lyˈθen.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.liˈθen.din/

Participle

ἀπολῠθέντοιν • (apoluthéntoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀπολυθείς (apolutheís)