ἀποστερήθητε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.tʰɛː.te/ → /a.pos.teˈri.θi.te/ → /a.pos.teˈri.θi.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.tʰɛː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.teˈre̝.tʰe̝.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.θi.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.θi.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈri.θi.te/

Verb

ἀποστερήθητε • (aposterḗthēte)

1. second-person plural aorist passive imperative of ἀποστερέω (aposteréō)