ἀποστερήσαιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.sai̯.o/ → /a.pos.teˈri.sɛ.o/ → /a.pos.teˈri.se.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛ̌ː.sai̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.teˈre̝.sɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.sɛ.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.teˈri.se.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.teˈri.se.o/

Verb

ἀποστερήσαιο • (aposterḗsaio)

1. second-person singular aorist middle optative of ἀποστερέω (aposteréō)