ἀποστερηθέντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.ta/ → /a.pos.te.riˈθen.ta/ → /a.pos.te.riˈθen.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰén.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰen.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθen.da/

Participle

ἀποστερηθέντᾰ • (aposterēthénta)

1. masculine accusative singular of ἀποστερηθείς (aposterētheís)