ἀποστερηθείημεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.ɛː.men/ → /a.pos.te.riˈθi.i.men/ → /a.pos.te.riˈθi.i.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.ɛː.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰi.e̝.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.men/

Verb

ἀποστερηθείημεν • (aposterētheíēmen)

1. first-person plural aorist passive optative of ἀποστερέω (aposteréō)